به گزارش بنیان به نقل ازphys.org، پزشکان زخم های پوستی را با مرطوب نگه داشتن ناحیه زخم درمان می کنند زیرا ترمیم زخم های خشک آهسته تر از زخم های مرطوب است. به این منظور آن ها اغلب ناحیه زخم را با پوشش یا نوار هیدروژلی می پوشانند تا سطح زخم را از خشک شدن حفظ کنند. گاهی نیز برای این منظور از پمادهایی استفاده می کنند که حفره زخم را پر می کند. اما هیچ کدام از این موارد نمی توانند داربست مناسبی را برای رشد بافت و تسریع فرایند ترمیم مهیا کنند.

در این مطالعه محققین از ترکیب یک ماده شیمیایی و سیستم میکروفلوئیدیک برای ایجاد بلوک های ساختاری کروی یکدست استفاده کردند که هر کدام قطری معادل یک تار موی انسان داشتند. نتیجه استفاده از این ایده مبتکرانه ایجاد کلاستر متراکمی از کره های پلیمری سنتتیک میکروسکوپی است که به سطح زخم می چسبند. این کلاستر یک داربست میکروحفره از ذرات حرارت دیده(MAP gel) است که درون زخم را پر می کند. بافت جدید سریعا به درون فواصل بین میکرواسفیرها رشد می کند و این اسفیرها همزمان در بدن تجزیه می شوند و ماتریکسی از بافت رشد یافته را در محل زخم باقی می گذارند. بافت جدید به رشد ادامه می دهد تا این که زخم به طور کامل بهبود یابد. خوبی استفاده از این MAP gel این است که برای جذب سلول ها به درون این زیست ماده دیگر نیازی به استفاده از فاکتورهای رشد نیست.

پایان مطلب/